کد مطلب:30475 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا خداوند نظام هستي را طوري طرح ريزي نكرد كه انسان دچار خسران و در نهايت گرفتار جهنم نشود؟

هدف از آفرينش انسان اين است كه آدمي به كمال برسد. اين كمال را بايد با اختيار كسب كرد و با اجبار به دست نميآيد.

تكامل انسان چيزي نيست كه بتوان آن را به اجبار آفريد، بلكه راه طولاني و درازي است كه انسانها بايد با پاي خود آن را طي كند و با اراده و تصميم و افعال اختياري خويش طرح آن را بريزد. آيا اگر از كسي به اجبار و با زور سرنيزه، مبلغ هنگفتي براي ساختن بيمارستان بگيرند، اين عمل اثر اخلاقي و تكامل روحي براي او دارد؟

مسلماً نه، اما اگر به اراده و ميل خويش، حتي يك ريال به چنين هدف مقدس كمك كند، به همان نسبت راه كمال اخلاقي را پيموده است.(1) پس ذات انسان و وجود او به گونهاي است كه نميشود او را كامل آفريد كه از اول و در ابتداي پيدايش، اهل بهشت شود، همان گونه كه نميشود او را جهنمي آفريد، بلكه او موجودي است كه بايد آفريده شود و سعادت يا متفاوت خويش خود انتخاب نمايد. به ديگر سخن: خوشبختي يا بدبختي بشر دادني نيست كه خداوند بدهد، بلكه به دست آوردني است كه بايد خودش به دست آورد. البته به وسيله عقلي كه خدا ميدهد و پيامبران كه از طرف خداوند براي هدايت بشر ارسال ميگردند، يعني خدا وسيله و چراغ راه دهايت را در اختيار انسان قرار ميدهد و بعد بايد با اختيار خود يكي از راهها را برگزيند.

قرآن ميفرمايد: ما راه را به او (انسان) نشان داديم، خواه شاكر باشد (و بپذيرد) يا ناسپاس (و راه حق را نپذيرد)، (2) و او را به راه خير و شر هدايت كرديم.(3).

ميان انسانها تنها گروهي دچار خسران ميشوند كه با سوء اختيار خود راه هدايت را رها كرده و طريق ضلالت را پيش گرفتهاند و اين همه لازمه اختيار و زيبايي ما مختار بودن انسان است.



پينوشتها:

1 - تفسير نمونه، ج 22، ص 392.

2 - انسان (76) آيه 3.

3 - بلد (90) آيه 10.